Een huwelijk en een geregistreerd partnerschap brengen voor de echtgenoten/geregistreerd partners verschillende rechten en plichten met zich mee. Waar wij hierna schrijven over echtgenoten, bedoelen wij eveneens geregistreerde partners.
De wet bepaalt dat echtgenoten in elkaars levensonderhoud moeten voorzien en dat zij moeten bijdragen in de kosten van de huishouding. Ook na echtscheiding duurt deze onderhoudsverplichting voort. Dat betekent dat als de ene ex-partner daar behoefte aan heeft, heeft de andere – meer draagkrachtige – ex-partner in beginsel de verplichting heeft om gedurende een bepaalde tijd partneralimentatie te betalen. De hoogte en de duur van de alimentatie kunnen we op verschillende manieren vaststellen:
- In onderling overleg. De ex-partners kunnen in onderling overleg afspraken maken over de hoogte en duur van de alimentatie. Deze afspraken kunnen worden vastgelegd in een convenant;
- In rechte. De rechter stelt de hoogte van de alimentatie vast en legt deze vast in een beschikking. Dit zal met name het geval zijn als de ex-partners zelf geen afspraken kunnen of willen maken over de alimentatie. Relevant hierbij is dat de rechtbank slechts als een van de ex-partners een afwijking van de wettelijke duur verzoekt, daarover een uitspraak zal doen. Wordt een dergelijk verzoek niet gedaan, dan geldt de vastgestelde alimentatie voor de duur zoals door de wet wordt bepaald.
Bij het vaststellen van alimentatie houdt de rechter zowel rekening met de behoefte van de partner die alimentatie wenst te ontvangen, als met de draagkracht van de partner die alimentatie zou moeten betalen.
Benieuwd u hoe u bij ons advies kunt krijgen over alimentatievaststelling?
Hoe gaat het vaststellen van alimentatie in zijn werk?
Voor de bepaling van de behoefte wordt aansluiting gezocht bij de welstand van partijen tijdens het huwelijk en de vraag of de behoeftige partner na echtscheiding voldoende eigen inkomsten genereert, dan wel kan genereren om de mate van welstand zoals die tijdens het huwelijk bestond te kunnen evenaren. Is dat niet het geval, dan is sprake van behoefte.
Vervolgens wordt bezien in hoeverre de andere partner financieel in staat is om (al dan niet gedeeltelijk) in deze behoefte te voorzien. Dat wordt de draagkracht genoemd. De draagkracht wordt berekend aan de hand van landelijke richtlijnen, de zgn. Alimentatienormen. Deze normen bevatten uitgangspunten om de ruimte voor betaling van partneralimentatie te berekenen. Het rekensysteem is aldus dat iemands bruto jaarloon wordt omgerekend naar een netto besteedbaar inkomen per maand (NBI). Op dat netto besteedbaar inkomen per maand wordt een aantal noodzakelijke lasten, waaronder woonlasten, in mindering gebracht. Dat deel van de inkomsten is immers niet beschikbaar om een bijdrage aan de andere partner van te voldoen. Na aftrek van deze kosten resteert een zogeheten draagkrachtruimte. Als er geen onderhoudsplicht bestaat voor kinderen, dan wordt 60% van die draagkrachtruimte geacht beschikbaar te zijn voor de betaling van partneralimentatie. Die 60% is de draagkracht die deze partner heeft ten behoeve van partneralimentatie.
Kinderalimentatie
Wanneer ook een alimentatieverplichting jegens kinderen bestaat, zal – alvorens de draagkracht voor partneralimentatie te kunnen berekenen – eerst het aandeel van de desbetreffende ouder in de kosten van de kinderen berekend moeten worden. Dat gebeurt door een draagkrachtberekening op te stellen voor de betaling van kinderalimentatie. De wet bepaalt immers dat de betaling van kinderalimentatie voorrang heeft boven de betaling van partneralimentatie. Het aandeel van een ouder in de kosten van de kinderen (die bestaat uit een eventueel te betalen kinderalimentatie en de kosten van de kinderen die deze ouder in zijn/haar eigen huishouding draagt) is dus van invloed op het vaststellen van alimentatie die u als partner betaalt of ontvangt. Ons advocatenkantoor houdt hier rekening mee.
Onvoldoende draagkracht voor partneralimentatie
Als de draagkracht onvoldoende is om geheel in de behoefte van de andere partner te voorzien, dan zal de rechter de alimentatie tot de berekende draagkracht beperken. De ene partner kan dus niet meer ontvangen dan hij/zij nodig heeft, en de andere partner kan niet meer betalen dan hij/zij kan missen.
Schakel onze specialisten in om u te helpen
Hoewel de Alimentatienormen een handvat bieden bij het vaststellen van alimentatie, blijft het maatwerk. Maatwerk dat onze alimentatiespecialisten kunnen leveren. Neem contact met ons op voor een vrijblijvend consult of om vragen te stellen. Onze echtscheidingsadvocaten helpen u graag om een bij uw situatie passende regeling te bewerkstelligen.
