Wat is een tas? Volgens de Dikke van Dale een platte zak of buidel, gewoonlijk uit stijve stof vervaardigd, die men meeneemt om er datgene in te bergen wat men bij zich wil hebben.
Simpele vraag zou je zeggen. Dit blijkt echter niet altijd het geval. Sommige designertassen kunnen namelijk als beleggingsobject worden gezien en aanleiding geven voor een discussie rondom de vraag “wat is een tas?” Een discussie, die zelfs tot een juridische discussie kan leiden.
Een voorbeeld van zo’n discussie is te vinden in een uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 15 december 2022. Wat speelde er precies ?
In deze procedure waren partijen op huwelijkse voorwaarden getrouwd, die inhielden dat iedere gemeenschap van goederen was uitgesloten. In de huwelijkse voorwaarden stond ook dat kleding en lijfsieraden eigendom waren van de echtgenoot bij wie deze in gebruik zijn of tot wiens gebruik zij bestemd zijn, ongeacht aan wiens zijde ze zijn opgekomen en wel zonder enige vergoeding aan de echtgenoot. In gewone mensentaal zou dit betekenen dat de tassen van de vrouw gewoon van haar waren en bleven.
Maar kennelijk beschikte de vrouw in kwestie niet over zomaar tassen, maar over dure designertassen, waarmee de vrouw ‘handelde’ volgens de man. De man stelde dat deze tassen gemeenschappelijke eigendom waren, die verdeeld moesten worden , dan wel privé-eigendom van de vrouw waarin hij had geïnvesteerd. Kortom; de man maakte aanspraak op een deel van de waarde, dan wel een vergoeding.
Volgens de man had hij in de jaren 2018 tot 2020 een totaalbedrag van zo’n € 36.404,00 aan de vrouw voorgeschoten, waarvan zij damesaccessoires, zoals luxe tassen had gekocht. Deze tassen vielen niet onder kleding en lijfsieraden zoals bedoeld in de huwelijkse voorwaarden, vond de man. De vrouw gebruikte deze goederen namelijk niet zelf, maar zij handelde er mee om winst te maken. Zo had ze bijvoorbeeld een Hermes-tas van € 7.000,00 doorverkocht voor een bedrag van € 12.500,00.
De vrouw was het totaal oneens met de man. Zij betoogde dat de accessoires en tassen wel degelijk onder het begrip kleding en lijfsieraden vielen zoals genoemd in de huwelijkse voorwaarden. Bovendien had zij haar Hermes tas helemaal niet voor € 12.000,00 verkocht, maar had zij deze tas nog steeds zelf. Wel was het zo dat zij incidenteel iets had verkocht op marktplaats, maar zou niet tot gevolg moeten hebben dat zij de helft van de opbrengst van die verkochte items aan de man zou moeten vergoeden.
De rechtbank hakte de knoop door.
Volgens de rechtbank dienden de damesaccessoires (de designertassen), voor zover deze nog in het bezit waren van de vrouw, op grond van de huwelijkse voorwaarden wel degelijk beschouwd te worden als accessoires die bij de vrouw in gebruik waren of in elk geval tot haar gebruik bestemd waren. Het maakte niet uit wie er voor betaald had en de vrouw hoefde ook geen vergoeding aan de man te betalen
Voor de rechtbank bleek kennelijk toch sprake van een simpele vraag; een verdere toelichting werd namelijk niet gegeven. De rechtbank schaarde de designertassen kort en bondig onder het begrip kleding en lijfsieraden en de man had het nakijken.
Benieuwd naar de volledige uitspraak? Lees hier.
Vragen over huwelijkse voorwaarden of andere vragen over het familierecht?
Neem gerust contact met ons op. Wij helpen u graag op weg.