In het artikel Extra wasje draaien? schreven wij al dat het met enige regelmaat voorkomt dat ouders ruzie maken over de vraag of en zo ja, hoeveel kleding de ene aan de andere ouder mee moet geven voor de periode dat de kinderen bij de andere ouder verblijven.

Helaas is dit niet de enige discussie over kleding die zich regelmatig voordoet.
Als een van de ouders weigert voldoende kleding mee te geven, komt het ook wel eens voor dat de andere ouder de benodigde kleding zelf koopt om vervolgens de gemaakte kosten op de andere ouder te verhalen. Dit is echter uitdrukkelijk niet de bedoeling, hetgeen nog eens wordt benadrukt in een uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland van 16 maart 2021.

De procedure
In deze procedure had de vader bepaalde kosten gemaakt (waaronder voor kleding), waarvan hij van mening was dat deze door de moeder gedragen hadden moeten worden. Om die reden had hij de rechtbank onder andere verzocht omde moeder te veroordelen om aan de vader een bedrag te betalen van € 559,45. Dit bedrag was het totaal van de uitgaven die de vader had gedaan voor verblijfsoverstijgende kosten die volgens hem voor rekening van de moeder diende te komen.

Het verzoek van de vader werd door de rechtbank afgewezen.
De rechtbank verwees naar het Tremarapport van de Expertgroep Alimentatie (versie 2021) waarin als uitgangspunt staat opgenomen dat de ouder waar de kinderen het hoofdverblijf hebben de ‘vaste lasten’ voldoet. Met de ‘vaste lasten’ worden schoolgeld, contributie voor sport, kleding en dergelijke bedoeld, ook als dit grote of onvoorziene kosten zijn. Dit worden de verblijfsoverstijgende kosten genoemd. Op 1 januari 2020 is de post kleding toegevoegd aan de verblijfsoverstijgende kosten. Juist omdat de vraag wie de kosten van welke kleding van kinderen moest dragen in de praktijk tot veel discussie tussen ouders leidde.

De rechtbank was van oordeel dat de door de man gemaakte kosten voor zijn rekening dienden te blijven. De rechtbank stelde daarbij voorop dat, als de man kosten wilde maken die onder de verblijfsoverstijgende kosten vallen en dus voor rekening van de vrouw komen, hij daarover eerst overleg moest voeren met de vrouw. Ten aanzien van de kosten voor kleding overwoog de rechtbank dat de man deze kleding inderdaad had gekocht en betaald, maar dat de vrouw betwistte dat de kinderen deze kleding nodig hadden. Er bestond hierover dus geen overeenstemming, zodat deze kosten voor rekening van de man bleven..

De vader had dus het nakijken en kreeg de door hem gemaakte kosten niet vergoed.

Net als de in het vorige artikel door ons besproken uitspraak overwoog de rechtbank nog wel dat in verband met de ruime zorgregeling de rechtbank zich kan voorstellen dat de moeder ervoor zorgt dat er voldoende basiskleding en ondergoed voor de kinderen bij de vader ligt.  

Benieuwd naar de volledige uitspraak? Lees hier.

Heeft u vragen over dit onderwerp of andere vragen over alimentatie?
Leg ze gerust aan ons voor! Wij helpen u graag verder.